kłótliwy — kłótliwywi 1. «skłonny do kłótni, wszczynający kłótnie; niezgodny, swarliwy» 2. «właściwy człowiekowi skłonnemu do kłótni, kłócącemu się» Kłótliwy głos, ton … Słownik języka polskiego
awanturniczy — «właściwy awanturnikom; gwałtowny, kłótliwy, niespokojny, nieopanowany; pełen awantur; nacechowany awanturniczością, awanturnictwem; ryzykowny, niezwykły» Awanturnicze usposobienie. Film awanturniczy. Powieść awanturnicza. Wyczyny awanturnicze.… … Słownik języka polskiego
gniewliwy — gniewliwywi 1. «skłonny do gniewu, porywczy, kłótliwy» Ktoś stał się gniewliwy, nieopanowany. 2. «wyrażający gniew, wywołany gniewem; gniewny» Gniewliwe głosy, wypowiedzi … Słownik języka polskiego
jazgotliwy — jazgotliwywi 1. «skłonny do czynienia jazgotu; kłótliwy, krzykliwy» Jazgotliwa sąsiadka. 2. «o głosie, dźwiękach itp.: przenikliwy, piskliwy, ujadający» Jazgotliwy głos. Jazgotliwe dźwięki piły … Słownik języka polskiego
jędzowaty — «zły, złośliwy, dokuczliwy, kłótliwy (zwykle o kobiecie mającej usposobienie, charakter jędzy)» Jędzowata baba. Jędzowaty charakter … Słownik języka polskiego
kłótliwie — przysłów. od kłótliwy a) w zn. 1: Usposobiony kłótliwie. b) w zn. 2: Rozmawiać ze sobą kłótliwie … Słownik języka polskiego
kłótliwość — ż V, DCMs. kłótliwośćści, blm rzecz. od kłótliwy (zwykle w zn. 1) Wrodzona kłótliwość … Słownik języka polskiego
niezgodny — niezgodnyni 1. «trudno skłaniający się do zgody, skłonny do kłótni; nieustępliwy, kłótliwy» Niezgodne rodzeństwo. Niezgodny charakter. Niezgodny w pożyciu małżeńskim. 2. «będący w sprzeczności z czymś, nie odpowiadający czemuś» Postępowanie… … Słownik języka polskiego
pyskacz — m II, DB. a; lm M. e, D. y a. ów posp. «człowiek wygadany, kłótliwy, arogancki; krzykacz» … Słownik języka polskiego
swarliwy — swarliwywi 1. «skłonny do swarów, lubiący się spierać; kłótliwy» Swarliwa kumoszka. 2. «będący objawem czyjejś kłótliwości; mający cechy kłótni, charakterystyczny dla kłótni» Swarliwy głos, ton. Swarliwa dyskusja … Słownik języka polskiego
